Ben neden böyleyim?

Rüyasındayken dahi orucunu bozmaktan imtina eden adem gün geliyor günahı sevaptan ayıran çizginin netliğini kaybediyor. Eskiden öğrenilmiş bilgilerin sıkıştığı yerin üstüne inşa edilen taze bilgi kirliliği her türlü netliği ezip geçiyor. Doğru bilgi neydi, bildiğim doğru muydu, hmm demek yanlış biliyormuşum diyerek katlanan süreçte aslında hiçbir konuda hiçbir şeyi bilemiyorsun. (bkz Kuran'ı her zaman okumanın önemi) Aslında benim niyetim iyi ve kalbim temiz diyerek sıyrılmak kolay geliyor. Sonra ibadetten soğumaya varan bir ayrılık hattı araya giriyor. 

Modern müslümanın böyle sorunları var aslında. Bir yerlerde konuşuluyordur kesin. Ya da ben öyle kurguluyorum belki. Ne giyeceğiz, nereye gidelim, ne yiyelim, ne izleyelim, ne okuyalım  diye sorarken de o hattı hisseden, çağdaş normların o hep resmedilen karikatürdeki şeytanın elindeki tırmık gibi bir yerlerine battığını duyumsayan birileri var mı benim gibi? Popüler kültürü eleştirirken, ona kanalize olan insanları eleştirdiğini düşünen ve bu tür fikirlere onları sıkıştırıp gayrısamimi gelme ihtimali olan bir şeyler yazarak bitirmek gibi bir klişeye girmeyeceğim tabii. Herkesin dizisi ve sezon finali kendine. =)