Kimim ve nerdeyim?

Paylaşmaya bir yerden başlayayım istiyorum. Bu işin nereye gideceğini, neler yapacağımı ya da neler yazacağımı henüz bilmesem de hayat paletine yeni bir renk olarak bulaşmak istiyorum. Yanılacağım, üzüleceğim, güleceğim, eğleneceğim, kıskanacağım, yıkılacağım, ezileceğim. Hepsi bu.

Liseden sonrası zordu. O dönemi anlatmak daha da zor. Sürekli hayalini kurduğunuz bir geleceğin aslında ayakları olmayan bir köprü olduğunu anladığınızda ve köprüyü tam da geçtiğinizi düşünürken birden kendinizi yıkıntıların arasında bulmak da az geldi. Sularda sürüklenen molozlara karıştınız. Çamurlar sizden daha temiz geliyordu. Temizlik teyemmümle de olurdu. Ruhunuzun gıdasını bedeninizin ihtiyaçları için terk etme imtihanıyla karşı karşıya kalmak yetmiyormuş gibi sürekli aynı muhabbetler dönen ortamlarda yüzünüzü eğip sürekli bir şeyleri savunmaya mecbur bırakılışınız yordu sizi. Sizin gibi yorulmuşlara bile uzaktınız. Neyse ki kitaplar vardı. İnsanlardan sıkılıp insana sarılışınız bir tedavi biçimiydi ve siz bu yalnızlığı sevdiniz. Cahil ve taşralı ve anti modern kalıbınızın önemi yoktu. Çevrilen sayfalar yaraların üstüne pansuman, karalanan satırlar tentürdiyot. Şarkılar üfler, şarkılar tuz basar. Yaşarsınız ve susarsınız. Bu suskunluk öyle uzun sürer ki konuşmaya başladığınızda kendinizi bir yabancı olarak bulursunuz. Kimliğinin ne olduğunu sonunda anlamış olduğunu sanan birini gözüne kestiren hayat, her gün yeniden başladığını ispatlamak için sınar durur. Film kopar, bantlarız, tekler, kareleri birleştiririz, vazgeçmek için artık çok geçtir. Rahim kanalından dışarı atmışken bir defa o kafayı...

Hayallerden nefret etmekten vazgeçmiş bu kız, hayallerinden bahsedecek size. Kendini ve hayatını anlatmayacak belki ama dünyasının içindekilerini ve hislerini anlatacak. Bu satırlar sadece bir selam vermek içindi. Tanıştığımıza sevinelim. Merhaba.